ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΕΠΟΥΣ
Δεν  θα  μας  απασχολήσουν  οι  διάφορες  θεωρίες  της  σύνθεσης  των  Ομηρικών  επών  σ΄ αυτό  το  κεφάλαιο , άλλωστε  υπάρχουν  ακόμη  διάφορα  σκοτεινά  και  αμφισβητίσημα  στοιχεία.  Σίγουρο  είναι  ότι  τα  Ομηρικά  έπη  στην   τωρινή   τους μορφή  προϋποθέτουν  μια  μακρά  παράδοση  προφορικής  ποίησης . Ουδεμία  αμφιβολία περί  αυτού .
Για  την  προφορική  ποίηση  ξέρουμε  αρκετά  πράγματα  από  τον  Milman  Parri ( πέθανε  νέος  σε  ένα  ατύχημα  και  ο  γιος  του  Adam  Parri  εξέδωσε  το  έργο  του ) . Σπουδαίος  μαθητής  του  M. Parri , o  Alferd  Lord .
Η  προφορική  ποίηση  προϋποθέτει  την  ικανότητα  του  ποιητή  ( αοιδού ) να  αυτοσχεδιάζει  με  βάση  τη  γνώση  του  μύθου  και  του  παραδοσιακού  υλικού . Το  παραδοσιακό  υλικό  αποτελείται  από  τυποποιημένες  φράσεις , αποτελείται  από  τους  λογότυπους  ή  φόρμουλες  που  αναφέρονται  και  οι  δύο  σε  διάφορες  έννοιες  και  σε  διάφορες  καταστάσεις  ή  είχαν  απλό  περιγραφικό  χαρακτήρα . Το  τυποποιημένο  αυτό  υλικό  υπήρχε  στη  μνήμη  του  ποιητή  και  των  ακροατών , έτοιμο  να  πάρει  μια  ορισμένη  θέση  στον  εξάμετρο  στίχο  και  να  βοηθήσει  έτσι  τον  ποιητή .
Ο  ποιητής  δεν  αποστηθίζει  ένα  ποίημα  ολόκληρο . Τα  2/3  της  Ιλιάδας  είναι  ίδιοι  στίχοι  επαναλαμβανόμενοι . Ο  ποιητής  δεν  είχε  την  άνεση  χρόνου  να  μεταχειριστεί  νέα  εκφραστικά  μέσα  κατά  την  διάρκεια  της  απαγγελίας . Δεν  είχε  χρόνο  να  σκεφτεί , να δουλέψει  τον  στίχο , όπως  έκαναν  αργότερα  άλλοι  ποιητές  που  χρησιμοποίησαν  την  γραφή.  Ο  Βιργίλιος  δούλευε  δέκα  ολόκληρα  χρόνια  από  την  ζωή  του  για  να  τελειώσει  την  " Αινειάδα " . Μια  ολόκληρη  μέρα  δούλευε  έναν  στίχο . Η  έρευνα  του  M. Parri  και  των  μαθητών  του  στην  προφορική  ποίηση  των  Γιουγκοσλάβων  πριν  από  τον  πόλεμο ,  απέδειξε  ότι  ο  λαϊκός  βάρδος ( ποιητής )  μπορούσε  να  αυτοσχεδιάσει  και , έτσι , να δημιουργήσει  περίπου  5000  στίχους  σε  διάστημα  τριών  ή  τεσσάρων  ωρών,
και  αυτό  γιατί  ο  βάρδος  δούλευε  με  λογότυπους , με  επαναλήψεις  θεματικών  μοτίβων  κλπ.  Όταν  άρχιζε  να  απαγγέλει  μπροστά  σε  ένα  ακροατήριο  δεν  μπορούσε  να  διακόψει  για  να  σκεφτεί  κάτι  ή  για  να διορθώσει  κάτι , δεν  μπορούσε  να  προγραμματίσει  τις  ιστορίες  του  μύθου . Όπως  προχωρούσε  έδινε  και  τις  λεπτομέρειες . Οι  έρευνες  απέδειξαν  ότι  ο  ποιητής  μπορεί  να  μην  είναι  καλός  όσον  αφορά  την  ιδιότητα  της  δημιουργίας  του  αλλά  οπωσδήποτε  ήταν  ένας  καλός  μάστορας .
Στην  περίπτωση  των  Γιουγκοσλάβων  έχουμε  μεγάλες  συνθέσεις  που  στο  μέγεθος  συναγωνίζονται  την  Ιλιάδα  αλλά  σε  σύγκριση  με  τα  Ομηρικά  έπη  ποιοτικά  υστερούν .
ΛΟΓΟΤΥΠΟΙ : Ίσως  το  ακροατήριο  να  είχε  ορισμένες  απορίες . Το  ακροατήριο  δεν  μπορούσε , όμως , να  διακόψει  τον  ποιητή .  Η  βασικότερη   μορφή  του  λογότυπου  είναι  ο  συνδυασμός  επιθέτου - ουσιαστικού . Στην  προφορική  ποίηση  φραστική  μονάδα  δεν  είναι  η  λέξη  αλλά  ο  λογότυπος . π.χ : ροδοδάκτυλος  ηως =αυτός  είναι  ένας  λογότυπος .
Ωκύς  Αχιλλεύς = ακόμη  και  όταν  αναπαύεται  είναι  γρήγορος  ο  Αχιλλέας . Αυτά  τα  επίθετα  χαρακτηρίζουν  ήρωες , Θεούς , πράξεις , καταστάσεις κλπ.  Η  συχνή  χρήση  του  επιθέτου  αυτού  ( ή  της  φόρμουλας ) αποδυναμώνει  το  επίθετο  και  τη  σημασία  που  έχει ,  μ΄ αποτέλεσμα  το  επίθετο  αυτό  κατέληξε  να  χαρακτηρίζει  το  ύφος  του  έπους  και  όχι  το  συγκεκριμένο  ουσιαστικό .  Το  τυποποιημένα  αυτά  επίθετα  δίνουν  μια  κάποια  επισημότητα  στο  αφηγηματικό  ύφος . Πρέπει ,  όμως ,  να  σημειώσουμε  ότι  η  επιλογή  των  τυποποιημένων  στοιχείων  γίνεται  με  μεγάλη  προσοχή  στην  ποίηση ,  με  αξιώσεις . Κύριο  πρώτο  μέλημα  του  ποιητή  δεν  είναι  μόνο  το  μέτρο . Πέρα  από  το  μέτρο  υπάρχει  η  ανάγκη  να  αποδοθούν  και  να  χαρακτηριστούν  οι  καταστάσεις  που  δημιουργούνται  μέσα  στο  ποίημα . Πολλοί , όμως ,  υποστηρικτές  της  προφορικής  ποίησης  ισχυρίστηκαν  ότι  τόσο  οι  καταστάσεις  αυτές  όσο  και  οι  ήρωες  που  ενεργούν  είναι  τυποποιημένοι  και  ως  ένα  βαθμό  έχουν  δίκιο . Η  Επική  ποίηση  χρησιμοποιεί  επίσης  τυποποιημένα  θέματα , τυποποιημένους  ήρωες  και  όχι  μόνο  τυποποιημένες  φράσεις .
ΣΥΝΘΕΣΗ  ΤΟΥ  ΕΠΟΥΣ  
Η  σύνθεση  της  Ιλιάδας  και  της  Οδύσσειας  δείχνει , ως  ένα  αρκετό  μεγάλο  βαθμό ,  ότι  ο  ποιητής  δημιούργησε  ένα  έπος  που  έχει  πρωτοτυπία , έχει  το  δικό  του  χαρακτήρα  πέρα  και  έξω  από  τα  παραδοσιακά  στοιχεία  που  χρησιμοποιεί . Η  σύνθεση  του  έπους  είναι  αξιοθαύμαστη  κάτω  από  τις  συνθήκες  από  τις  οποίες  δημιουργείται  η  χρήση  της  παραδοσιακής  φρασεολογίας ( λογότυποι , θεματικά  μοτίβα )  ΄ είναι   ένα  μεγάλο  κατόρθωμα .  Οι  λογότυποι  αυτοί , για  τους  οποίους  έγινε  λόγος , διέσωσαν  αρκετά  κοινωνικά  και  πολιτιστικά  στοιχεία , γιατί  πέρασαν  χωρίς  καμιά  μεταβολή  από  την  μια  γενιά  στην  άλλη .
Είναι , επίσης , σημαντικό  ότι  τα  έπη  του  Ομήρου  ( ακόμη  και  μετά  τον  Όμηρο  και  στην  κλασική  Ελλάδα  του  5ου  και  του  4ου  αι  π.Χ. )  δεν  διαβάζονταν  από  το  πρωτότυπο .  Το  ακροατήριο  έβλεπε  τον  απαγγέλοντα  ποιητή  να  χειρονομεί , να  χρωματίζει  τη  φωνή  του  και  έτσι  μπορούσαν  καλύτερα  να   κατανοήσουν  το  έργο .
Το  ποίημα  έχει  έντονο  δραματικό  χαρακτήρα  :  μεγάλο  διάλογο , δεν  έχουμε  στιχομυθία  και  έτσι  ο  ποιητής  μπορεί  να  παρουσιάσει  καταστάσεις  με  αυτόν  τον   διάλογο .  Δεν  διάβαζαν  όπως  διαβάζουμε  σήμερα  εμείς  και  όταν  είχαν  ένα  κείμενο  από  την  Κλασική  Ελλάδα  διάβαζαν  μεγαλόφωνα  και  ο  τρόπος  αυτός  κράτησε  μέχρι  τον  Μεσαίωνα . Τα  κλασικά  κείμενα  δεν  διαβάζονταν  από  μέσα , με  αποτέλεσμα  να  χάνονται  πάρα  πολλά .
ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ   ΕΠΩΝ   
Η  γλώσσα  των  επών  είναι  η  ιωνική  διάλεκτος , που  είναι  εμπλουτισμένη  με  διάφορα  άλλα  διαλεκτικά  στοιχεία : αιολικά , δωρικά ( λιγότερα ) , ακόμη  και  αττικά . Την  ιωνική  διάλεκτο  την  αποκαλούμε  έτσι ,  γιατί  υπερισχύουν  τα  ιωνικά  στοιχεία . Είναι  δημιούργημα  των  ποιητών  από  τις  αρχές  της  ηρωϊκής  ποίησης . Οι  αρχές  αυτές  ανάγονται  με  το  τέλος  της  Μυκηναϊκής  εποχής . Τα  Ομηρικά  έπη  είναι  το  τέλος  μιας  μακράς  παράδοσης .
Η  γλώσσα  των  επών  είναι  τεχνιτή , δηλαδή , η  γλώσσα  αυτή  δεν  μιλήθηκε ποτέ  και  σε  καμιά  εποχή  στην  τωρινή  της  μορφή  που  παρουσιάζει  παλαιότερους  και  νεότερους  τύπους  πέρα  από  την  γλωσσική  ανάδειξη .
α . έχουμε  τον  τύπο " στήθεσσιν " ( Α 83 ) , όπου  το  -έσσι  είναι  αιολική  κατάληξη  και  το -ν  στο  τέλος  προέρχεται  από  την  ιωνική , αττική  διάλεκτο .
β . ούτ΄ αν  κεν  Άρης  ( Ν  126 ) ,  όπου  βλέπουμε  δύο  διαφορετικούς  τύπους : το  άν  ανήκει  στην  ιωνική  διάλεκτο  και  το  κεν  στην  αιολική .
Τα   στοιχεία  που  αποτελούν  την  τεχνιτή  αυτή  γλώσσα  ήταν  στοιχεία  μιας  ζωντανής  γλώσσας .
ΚΥΡΙΑ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ  ΤΟΥ  ΕΠΙΚΟΥ  ΥΦΟΥΣ
Η  Επική  ποίηση  είναι  προφορική , όχι  γραπτή  και  η  σύνθεση  των  επών  βασίζεται  στη  μνήμη , ανάμνηση . Έχουμε , λοιπόν , μνήμη  και  ανάμνηση  ορισμένων  γεγονότων . Η  φραστική  πρωτοτυπία  δεν  είχε  τότε  την  σημασία  που  απόκτησε  αργότερα  με  το  γραπτό  λόγο . Οι  ακροατές  περίμεναν  να  τους  αφηγηθεί  ορισμένα  γεγονότα  από  τη  μυθολογική  παράδοση , που  γι΄αυτόν  ήταν  ιστορία . Να  τους  τα  διηγηθεί  όλα  αυτά  με  έναν  ωραίο  τρόπο . Και  φυσικά  το  ακροατήριο  θα  επαινούσε  τον  ποιητή , που  θα  ξέφευγε  από  την  πεπατημένη , όσον  αφορά  την  παρουσίαση  του  παραδοσιακού  αυτού  υλικού  και  θα  παρουσίαζε  καινούριους  τρόπους .
Το  δακτυλικό  εξάμετρο  ήταν  το  καλούπι  μέσα  στο  οποίο  ο  ποιητής  θα  έχυνε  το  περιεχόμενο  του  ποιήματος ,  του  μικρού  ή  του  μεγάλου . Το  καλούπι  αυτό  προσδιόριζε  κατά  πολύ  τις  λέξεις  και  τις  φράσεις  που  θα  χρησιμοποιούσε . Μπορούσε  π.χ. να  βρει  μια  πολύ  ωραία  λέξη , να  ακούσει , να φτιάξει  αλλά  δεν  μπορούσε  να  την  " βολέψει "  μέσα  στο  καλούπι  αυτό . Το  δακτυλικό  εξάμετρο  αποτελείται  από  δακτύλους  _ υ υ . Οι  δύο  βραχύχρονες  συλλαβές  μπορούσαν  να  αντικαταστηθούν  από  μια  μακρύ...δηλαδή _ _ .  Δεν  μπορεί  να  είναι  _ υ _  =  Πλεισθένης .
Βεβαίως , ο  ποιητής  επιτρέπει  στον  εαυτό  του  την  άδεια  να  " τροποποιήσει " την  ποσότητα  μιας  συλλαβής  ανάλογα  με  τις  ανάγκες  του , δηλαδή  πετυχαίνει  την λέξη  που  του  δίνει  ένα  ρυθμό  .
ΟΡΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ  ΦΟΡΜΟΥΛΑΣ  ΤΟΥ  ΛΟΓΟΤΥΠΟΥ  ΤΟΥ  M. PARRI
" Λογότυπος  είναι  μια  ομάδα  από  λέξεις  που  έχουν  μια  ορισμένη  μετρική  αξία  και  χρησιμοποιούνται  ( οι  λέξεις  )  πάντα  με  τον  ίδιο  τρόπο , για  να  εκφράσουν  μια  κεντρική  ιδέα " .
                     
α . _ υ  υ_ _ : δίος  Οδυσσεύς . Η  φόρμουλα  μας  δίνει  το  μετρικό  σχήμα  όπου  θέλει  ο  ποιητής  να  κλείσει  στο  στίχο . Έχουμε , όμως , μια  άλλη  περίπτωση  που  ο  Οδυσσέας  δεν  είναι  " δίος "  αλλά  είναι  υ υ _ υ : πτολίπορθος , γιατί  έχουμε  ένα  άλλο  σχήμα  ή  _ υ _ υ : Πολυμήτις . Το  μέτρο  είναι  το  ίδιο , ίδιο  αριθμό  συλλαβών  και  την  ίδια  ποσότητα . Σύμφωνα , λοιπόν , με  τον  M. Parri   και  των  μαθητών  του  και  το ένα  και  το  άλλο  επίθετο  ταιριάζει  με  το  ουσιαστικό . Δεν  μας  δείχνει  τίποτε  άλλο  παρά  για  τον  Οδυσσέα  και  όχι  για  τον  Αχιλλέα . Βέβαια , μερικοί  δεν  συμφωνούν  μ΄ αυτήν  την  θέση , όπου  αποδεικνύει  ότι  ο  ποιητής  είναι  πολύ  προσεκτικός  . Ο  M. Parri , βέβαια , πίστευε  ότι  τα  επίθετα  έχουν  μόνο  διακοσμητικό  ρόλο . Είναι  εκεί  για  να γεμίζουν  τον  στίχο . Ο ποιητής , όμως , συνδυάζει  και  επιλέγει  το  υλικό  με  τις  δικές  του  αναλύσεις , όπου  δεν  είναι  μόνο  μετρικές.
β . Εναλλασσόμενους  τύπους : Το  γλωσσικό  μείγμα ( ανάμειξη  αιολικών  και  ιωνικών  στοιχείων ) βοηθά  στην σύνθεση  του  έπους  τον  ποιητή . Για  να γίνει  πιο  κατανοητό  ο ποιητής  μπορεί  να  χρησιμοποιήσει  τον  τύπο  υ υ _ : έμεναι  αλλά  τον  τύπο  _ υ υ : έμμεναι  ή  υ υ : έμεν  καθώς  και  _ υ : έμμεν .
γ .  Έχουμε  νεολογισμούς : αυτές  είναι  λέξεις  που  έφτιαξε  ο  ίδιος  ο  ποιητής  για  κάποιους  λόγους  και  αυτές  οι  λέξεις  χρησιμοποιούνται  σε  ορισμένα  σημεία  του  στίχου  π.χ.  κυανοχαίτης .
δ . Έχουμε  επίσης  αρχαϊσμούς . Οι  αρχαϊσμοί  είναι  διάφοροι  τύποι  που  χρησιμοποιούνται  μονο  για  το  μέτρο . Η  χρήση  του  δυϊκού  π.χ.  με  την  κατάληξη  -οιιν .
ε . Χάρη  του  μέτρου  χρησιμοποιεί  τον  πληθυντικό αντί  του  ενικού , απαρέμφατο  αντί  προστακτική , υποτακτική  με  βραχύ  φωνήεν  αντί  μακρύ  π.χ. ίομεν .
Η  μορφολογία  επηρεάζει  και  προσδιορίζει  το  ύφος . Σκοπός  του  ποιητή  είναι  να  παρουσιάσει  τα  πράγματα  καθαρά , ζωντανά , γρήγορα . Επίσης  θα  τα  παρουσιάσει  " παράλληλα " . Τα  στοιχεία  αυτά  βρίσκονται  σε  ένα  ιδανικό  συνδυασμό . Για  να  επιτύχει  ο  ποιητής  τη  νοηματική  διαύγεια  χρησιμοποιεί  απλές  και  σύντομες  προτάσεις .  Χρησιμοποιεί  παράταξη  και  όχι  υπόταξη .  Η  υπόταξη  αρχίζει  με  το  γραπτό  λόγο .  Ο  ζωντανός  λόγος  είναι  ο  λόγος  της  παράταξης , ενώ  ο  γραπτός  της  υπόταξης .
Στο  ύφος  συμβάλλουν  επίσης  :
στ . οι  παρομοιώσεις , με  τις  οποίες  ο  ποιητής  επεξηγεί ,τονίζει  και  εμπλουτίζει  το  ποιητικό  υλικό .  Συχνά ,  οι  παρομοιώσεις  αυτές  ξεπερνούν  τα  όρια  της  σύγκρισης  και  μας  δίνουν  ωραίες  εικόνες  από  τη  ζωή  του  Ομηρικού  ανθρώπου , κυρίως , στα  χρόνια  του  ποιητή .
ζ . Οι  μεταφορές  που  κεντρίζουν  την  φαντασία  του  ακροατή  και  ποικίλλουν  το  λεξιλόγιο  του  ποιητή .
η . Έχουμε  ρυθμική  και  φωνητική  ονοματοποία : π.χ  τριχθώ  τε  και  τετραχθώ  διέσχισεν  ίς  ανέμοιο ( ι 71 ) . Εδώ  έχουμε  τα  σκληρά  σύμφωνα .