Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

ΑΝΕΡΓΙΑ

Από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που πλήττουν σήμερα τη νεολαία (και όχι μόνο) σε παγκόσμια κλίμακα.
ΟΡΙΣΜΟΣ
Ανεργία είναι η ακούσια αποχή από την εργασία, λόγω έλλειψης θέσεων εργασίας.
ΑΙΤΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
α. Αύξηση του εργατικού δυναμικού εξαιτίας της απελευθέρωσης της γυναίκας, της μετανάστευσης, της ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων στο εσωτερικό και εξωτερικό, της φυσικής αύξησης του πληθυσμού.
β. Οικονομική κρίση.
γ. Τεχνικός πολιτισμός, χρήση των μηχανημάτων.
δ. Ελλιπής επαγγελματικός προσανατολισμός.
ε. Πολλοί πτυχιούχοι.
στ. Περιφρόνηση των χειρωνακτικών επαγγελμάτων.
ζ. Λανθασμένα πρότυπα από την οικογένεια, την κοινωνία και τα Μ.Μ.Ε.
η. Συνταξιοδότηση σε μεγάλη ηλικία.
θ. Δυσχέρεια προγραμματισμού του μέλλοντος για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους.
ΑΙΤΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
α. Η ισχνή έως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την ποιότητα και τη τιμή των Ευρωπαϊκών προϊόντων, γι΄ αυτό και οι εξαγωγές είναι ελάχιστες, πράγμα που σημαίνει ότι και οι επενδύσεις για την δημιουργία βιομηχανικών ζωνών είναι φτωχές. Εξάλλου η βαριά βιομηχανία, που θα μπορούσε να απορροφήσει μεγάλο αριθμό εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα, είναι εντελώς ανύπαρκτη.
β. Οι ξένοι επενδυτές στη χώρα μας μειώνουν πρόσκαιρα την ανεργία αλλά δεν λύνουν οριστικά το πρόβλημα, αφού εκμεταλλεύονται το φθηνό εργατικό δυναμικό και επενδύουν τα κέρδη στις χώρες τους.
γ. Η ελληνική εκπαίδευση, κατεξοχήν θεωρητική, ωθεί τους μαθητές στον τριτογενή τομέα παραγωγής, που είναι ήδη κορεσμένος.
δ. Τεχνολογική ανεργία.
ε. Η διαίρεση των εργαζομένων σε ειδικούς και μη συνεπάγεται αυτόματα και την προτίμηση των πρώτων.
στ. Η πολυθεσία και οι υπερωρίες.
ζ. Η αστυφιλία.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
ΑΤΟΜΟ
α. Πρόβλημα επιβίωσης για τον άνεργο και την οικογένεια του.
β. Ψυχολογικά αδιέξοδα: φόβος, άγχος, ανασφάλεια. Ο άνεργος αισθάνεται κοινωνικά απορριπτέος καθώς και περιθωριοποιήμενος, γι΄ αυτό καταφεύγει σε αθέμιτα μέσα.
γ. Εξαγοράζεται η ψήφος του και όταν δανείζεται ταυτίζει τις επιλογές του με τις επιλογές του δανειστή του.
δ. Ναρκωτικά.
ε. Πληγωμένοι νέοι.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
α. Εκτείνεται η κοινωνική κρίση γιατί ο άνεργος ζει σε βάρος της πολιτείας, ενώ αν ήταν παραγωγικός θα αύξανε την οικονομία.
β. Διασπάται η ταξική συνοχή και η συνδικαλιστική ενότητα, αφού προτείνονται λύσεις σε ατομικά επίπεδα.
γ. Μετανάστευση εσωτερική ή εξωτερική.
δ. Μαζικές προσλήψεις στο Δημόσιο για να εκτονωθεί το πρόβλημα.
ε. Η εξουσία χρησιμοποιεί βία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
στ. Εγκλήματα (φόνοι, ληστείες, απαγωγές).
ζ. Έξαρση της βίας.
η. Εξαφανίζονται παραδοσιακά επαγγέλματα.
θ. Προβλήματα στις οικονομίες των χωρών.
ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ
α. Προτίμηση των ελληνικών προϊόντων και όχι των ξένων.
β. Σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός.
γ. Απομυθοποίση του πτυχίου και αλλαγή νοοτροπίας σε σχέση με προκαταλήψεις για τα επαγγέλματα (στροφή προς τα τεχνικά επαγγέλματα).
δ. Κατάργηση/απαγόρευση της διπλοθεσίας και των σχετικών φαινομένων.
ε. Αξιοκρατικές προσλήψεις.
στ. Το κράτος πρέπει να ανοίξει νέους τομείς οικονομικής δράσης (εφαρμογή νέων μεθόδων στη γεωργία, επιστημονική ιχθυοκαλλιέργεια και κτηνοτροφία, κατασκευή μεγάλων δημόσιων έργων) και, παράλληλα, να αυξηθούν οι εξαγωγές σε ποιότητα και σε ποσότητα.
ζ. Αναμόρφωση των όρων εργασίας (ωράριο, ελεύθερος χρόνος, εφαρμογή 35 ώρου).

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΟΦΕΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.
α. Αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και ανάδειξής της σε παράγοντα διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας.
β. Ενίσχυση της διεθνούς σχέσης της χώρας και αναγνώριση της παρουσίας της από τα ισχυρά κράτη του κόσμου.
γ. Προώθηση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων αλλά και επίλυση χρονικών εθνικών προβλημάτων.
δ. Ενδυνάμωση της εθνικής ασφάλειας, ακεραιότητας και ανεξαρτησίας σε συνδυασμό με την αποτροπή επεκτατικών βλέψεων και γειτονικών λαών.
ε. Σταθεροποίηση, εμβάθυνση και διεύρυνση του δημοκρατικού πολιτεύματος με στόχο την εύρυθμη λειτουργία του και της κοινωνίας συνολικά.
στ. Κατοχύρωση και διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ιδίως των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού (παιδιά, γυναίκες, άτομα με ειδικές ανάγκες, μετανάστες - πρόσφυγες).
ζ. Εκσυγχρονισμός των κρατικών θεσμών, της δημόσιας διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
η. Αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού, νομικού, φορολογικού, δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος της χώρας.
θ. Βελτίωση των υποδομών, εκτέλεση δημόσιων έργων, αποκέντρωση.
ι. Εκσυγχρονισμός της κοινωνικής οργάνωσης, των αντιλήψεων και των νοοτροπιών που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία (δογματισμός, προκατάληψη, εθνικισμός).
ια. Προώθηση των οικονομικών μηχανισμών και των παραγωγικών μονάδων όπως η βιομηχανία, το εμπόριο, ο τουρισμός.
ιβ. Αντιμετώπιση κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων (ανεργία, φυλετικός και κοινωνικός ρατσισμός, μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, φαινόμενα αποκλεισμού ή περιθωριοποίσης).
ιγ. Επιτάχυνση της επιστημονικής, τεχνολογικής και οικονομικής ανάπτυξης (συμμετοχή στο ενιαίο νομισματικό σύστημα, εκσυγχρονισμός της οικονομίας, παροχή ευκαιριών σε μια ενιαία αγορά, ανταγωνιστική οικονομία).
ιδ. Προώθηση της πολιτιστικής εξέλιξης, προστασία της παράδοσης και της πολιτιστικής παρακαταθήκης, δημιουργική αφομοίωση των πολιτιστικών στοιχείων άλλων λαών (κατάλληλη υποδομή, προγράμματα πολιτιστικών ανταλλαγών).
ιε. Ανάπτυξη της ευρωπαϊκής διάστασης της παιδείας, διευκόλυνση της κινητικότητας εκπαιδευτικών και φοιτητών, προώθηση της συνεργασίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. μάς παρέχει τη μοναδική ευκαιρία να εξελιχθούμε ουσιαστικά και να αποτελέσουμε δυναμικό στέλεχος του ευρωπαϊκού συνασπισμού. Πρωτίστως, όμως, εμείς οι πολίτες οφείλουμε να αποβάλλουμε το σύμπλεγμα κατωτερότητας που μας διακατέχει ως "φτωχούς συγγενείς" της ευημερούσας Ε.Ε. και να συνειδητοποιήσουμε ότι με την ενεργό, συμμετοχή και την καλή θέληση όλων μας, η Ελλάδα θα βρεθεί στο βάθρο των πρωτοκλασάτων στελεχών της Ε.Ε.
Εφημ. Έθνος.

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 2

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ, ΚΥΡΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΒΙΒΛΙΟ ΣΤ 21
Ὦ Κῦρε, μὴ θαύμαζε εἴ τινες ἐσκυθρώπασαν ἀκούσαντες τῶν ἀγγελλομένων· οὐ γὰρ φο-βηθέντες οὕτω διετέθησαν, ἀλλ’ ἀχθεσθέντες· ὥσπερ γε, ἔφη, εἴ τινων βουλομένων τε καὶ οἰομένων ἤδη ἀριστήσειν ἐξαγγελθείη τι ἔργον ὃ ἀνάγκη εἴη πρὸ τοῦ ἀρίστου ἐξεργάσασθαι, οὐδεὶς ἂν οἶμαι ἡσθείη ἀκούσας· οὕτω τοίνυν καὶ ἡμεῖς ἤδη οἰόμενοι πλουτήσειν, ἐπεὶ ἠκούσαμεν ὅτι ἐστὶ περίλοιπον ἔργον ὃ δεῖ ἐξεργάσασθαι, συνεσκυθρωπάσαμεν,οὐ φοβούμενοι, ἀλλὰ πεποιῆσθαι ἂν ἤδη καὶ τοῦτο βουλόμενοι.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Κύριε, μην παραξενεύεσαι, αν κάποιοι δυσανασχέτησαν όταν άκουσαν τις αναγγελίες. Γιατί δεν εκδηλώθηκαν έτσι επειδή φοβήθηκαν, αλλά επειδή δυσαρεστήθηκαν. Όπως ακριβώς, είπε, αν ενώ κάποιοι ήθελαν και νόμιζαν πως κιόλας θα γευματίσουν τους αναγγελλόταν μια εργασία που ήταν ανάγκη να (την) τελειώσουν πριν από το γεύμα, κανένας, φαντάζομαι, δε θα ευχαριστιόταν όταν το άκουγε, έτσι λοιπόν και εμείς, επειδή θεωρούσαμε ότι ήδη θα πλουτήσουμε, όταν ακούσαμε πως (μας) απομένει ένα ακόμη έργο το οποίο πρέπει να τελειώσουμε (φέρουμε εις πέρας), δυσανασχετήσαμε, όχι γιατί φοβηθήκαμε, αλλά γιατί θέλαμε να το είχαμε κάνει κιόλας κι αυτό.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
ότι εστί περίλοιπον έργον: δευτερεύουσα ονοματική ουσιαστική, ειδική πρόταση, κρίσεως, καταφατική, επαυξημένη και εξαρτάται απο το προσωπικό ρήμα " ηκούσαμεν" (ρήμα αίσθησης). Εισάγεται με τον ειδικό σύνδεσμο " ότι" που δηλώνει αντικειμενική γνώμη. Εκφέρεται με απλή οριστική ενεστώτα (παρά την εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, ηκούσαμεν) που δηλώνει το πραγματικό στο παρόν με διάρκεια (έντονη βεβάιότητα). Αντικείμενο του ρήματος εξάρτησης " ηκούσαμεν".
ει τίνων...τι έργον: δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση επιθυμίας, καταφατική, επαυξημένη. Εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο " ει". Εκφέρεται με ευκτική που δηλώνει απλή σκέψη του λέγοντος.
ΥΠΟΘΕΣΗ: ει τίνων...εξαγγελθείη τι έργον (ει+ευκτική).
ΑΠΟΔΟΣΗ: ουδείς αν - ησθείη ακούσας (δυνητική ευκτική).

ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΠΛΑΤΩΝΑ, ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Α (105 Α-Η)
νῦν δ’ ἕτερ’ αὖ κατηγορήσω διανοήματα σὰ πρὸς αὐτὸν σέ, ᾧ καὶ γνώσῃ ὅτι προσέχων γέ σοι τὸν νοῦν διατετέλεκα. δοκεῖς γάρ μοι, εἴ τίς σοι εἴποι θεῶν·«Ὦ Ἀλκιβιάδη, πότερον βούλει ζῆν ἔχων ἃ νῦν ἔχεις, ἢ αὐτίκα τεθνάναι εἰ μή σοι ἐξέσται μείζω κτήσασθαι;» δοκεῖς ἄν μοι ἑλέσθαι τεθνάναι· ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τίνι δή ποτε ἐλπίδι ζῇς, ἐγὼ φράσω. ἡγῇ, ἐὰν θᾶττον εἰς τὸν Ἀθηναίων δῆμον παρέλθῃς ―τοῦτο δ’ ἔσεσθαι μάλα ὀλίγων ἡμερῶν―παρελθὼν οὖν ἐνδείξεσθαι Ἀθηναίοις ὅτι ἄξιος εἶ τιμᾶσθαι ὡς οὔτε Περικλῆς οὔτ’ ἄλλος οὐδεὶς τῶν πώποτε γενομένων,καὶ τοῦτ’ ἐνδειξάμενος μέγιστον δυνήσεσθαι ἐν τῇ πόλει, ἐὰν δ’ ἐνθάδε μέγιστος ᾖς, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, καὶ οὐ μόνον ἐν Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις, ὅσοι ἐν τῇ αὐτῇ ἡμῖν οἰκοῦσιν ἠπείρῳ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τώρα όμως θ΄ αναφέρω πάλι μερικές άλλες δικές σου σκέψεις σε σένα τον ίδιο, και απ΄ αυτό θα καταλάβεις ότι πραγματικά διαρκώς έχω στρέψει την προσοχή μου σε σένα. Μου φαίνεσαι δηλαδή ότι, αν κανείς από τους Θεούς σου έλεγε " Αλκιβιάδη, ποιο απ΄ τα δύο προτιμάς, να ζεις έχοντας όσα τώρα έχεις ή να πεθάνεις αμέσως, αν δεν μπορείς να αποκτήσεις μεγαλύτερα;". Μου φαίνεται ότι θα προτιμούσες να πεθάνεις. Αλλά τώρα, εγώ θα σου πω, με ποια ελπίδα άραγε ζεις. Έχεις την γνώμη ότι αν βιαστείς και εμφανιστείς στο βήμα της συνελεύσεως του δήμου των Αθηναίων- και ότι αυτό μπορεί να γίνει σε λίγες μέρες- όταν λοιπόν παρουσιαστείς, θα δείξεις στους Αθηναίους ότι είσαι άξιος να τιμάσαι, όσο ούτε ο Περικλής ούτε άλλος κανείς απ΄ όσους ποτέ έζησαν ως τώρα, και αφού αποδείξεις αυτό (έχεις την εντύπωση) ότι θα αποκτήσεις πολύ μεγάλη δύναμη στην πόλη, και αν εδώ είσαι σπουδαίος, θα γίνεις και στην άλλη Ελλάδα, και όχι μόνο μεταξύ των Ελλήνων, αλλά και ανάμεσα στους βαρβάρους,όσοι κατοικούν στην ίδια ήπειρο σε μας.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΟΧΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ
των γενομένων: τούτων οι εγένοντο
παρελθών: επεί παρηλθε
ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
ότι προσέχων γέ σοι τόν νουν διατετέλεκα: δευτερεύουσα ονοματική ουσιαστική ειδική πρόταση κρίσεως καταφατική. Χρησιμεύει ως αντικείμενο στο προσωπικό γνωστικό ρήμα γνώση από το οποίο και εξαρτάται. Εκφέρεται με οριστική για να δηλώσει ένα πραγματικό γεγονός.
α νυν έχεις: δευτερεύουσα ονοματική ουσιαστική αναφορική πρόταση κρίσεως, καταφατική και επαυξημένη. Εκφέρεται με οριστική για να δηλώσει το πραγματικό και χρησιμεύει ως αντικείμενο της μετοχής έχων.

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 2- ΣΧΟΛΙΑ
ἦν γάρ ποτέ χρόνος: Αυτή ήταν η συνηθισμένη εισαγωγή μύθων. Ο μύθος, που αφηγείται ο Πρωταγόρας, δεν είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, αλλά είναι παρμένος από το χαμένο έργο του Πρωταγόρα "Περί τῆς ἐν ἀρχῃ καταστάσεως".
Ο Πρωταγόρας χρησιμοποιεί μύθο, για ν΄αποδείξει το διδακτό της αρετής και αυτό γίνεται για λόγους σκοπιμότητας. Το ύφος και η γλώσσα του μύθου ασκούν μεγαλύτερη γοητεία στους ακροατές. Δεν κουράζουν, ενώ αντίθετα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον για την εξέλιξη του μύθου. Δίνει τη δυνατότητα στον αφηγητή -εδώ στον Πρωταγόρα- να χρησιμοποιήσει την φαντασία του στολίζοντας τον μύθο με ποιητικές εκφράσεις, όπως "''άοπλον φύσιν", "σμικρότητι ήμπισχεν", "πτηνόν φυγήν", "ἀϊστωθείη", "ἀλληλοφθοριῶν". Τέλος, το ύφος της γλώσσας του ύφους δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη αμεσότητα και άνεση στην παρακολούθησἠ του και αυτό φαίνεται στα εξής σημεία:
α. Η αρχή του μύθου που μας παραπέμπει στα παραμύθια:"Μια φορά κι έναν καιρό...".
β. Την κατασκευή του λόγου που αποτελούν μικρές περιόδους με λιτή σύνδεση: μεν- δε, " Θεοί μεν- θνητά γένη δε".
θεοί μεν ήσαν: Είναι δύσκολο να παραδεχτεί, κανείς, ότι η αναφορά εδώ στους Θεούς αποσκοπεί στην θ ε ο λ ο γ ι κ ή θ ε μ ε λ ί ω σ η της πολιτικής αρετής΄ άλλωστε, ο Πρωταγόρας ήταν α γ ν ω σ τ ι κ ι σ τ ή ς σε θέματα θρησκείας και, συνεπώς, η παρουσία των Θεών μέσα στον μύθο του έχει μάλλον α λ λ η γ ο ρ ι κ ή έννοια: ο Δίας, δηλαδή, είναι ο λόγος, η λογική- δηλαδή είναι ο λόγος, η λογική- δηλαδή η ν ο μ ο τ έ λ ε ι α που διέπει τη φύση΄ οι άλλοι Θεοί (κυρίως ο Επιμηθέας και ο Ερμής) είναι τα όργανα αυτής της νομοτέλειας, η οποία ρυθμίζει τις σχέσεις των όντων, εξισορροπεί τις ελλείψεις και τις ανάγκες τους και εξασφαλίζει τα μέσα για την ικανοποίησή τους και κατ΄ακολουθίαν την επιβίωσή τους.
τυπούσιν αυτά Θεοί γης 'ενδον εκ γης και πυρός: στη φράση αυτή η λέξη "γη" έχει την σημερινή σημασία, ενώ στην φράση "εκ γης και πυρός" σημαίνει το υλικό, το χώμα. Άρα, οι Θεοί δημιούργησαν τα ζώα και τον άνθρωπο μέσα στη γη από χώμα και φωτιά, αλλά και απ΄ όσα υλικά αναμειγνύονται με το χώμα και τη φωτιά:"καί των όσα πυρί καί γη κεράννυται" , δηλαδή και από νερό, που ανακατεύεται με το χώμα και από αέρα που μπορεί να αναμειχθεί με τη φωτιά. Έτσι, ο Πρωταγόρας σεβόμενος την κοσμογονική μυθολογία, η οποία αναφέρει ότι οι πρώτοι άνθρωποι έγιναν από τη γη, συνδυάζει την κοσμολογική θεωρία του Παρμενίδη, όπου υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι και τα άλλα όντα έγιναν από τη μείξη φωτιάς και χώματος και του Εμπεδοκλή, όπου υποστηρίζει ότι έγιναν από τη σύνθεση φωτιάς, χώματος, νερού και αέρα.
Προμηθεί και Επιμηθεί: Ήταν Τιτάνες, γιοι του Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης.
Ο Προμηθέας (το όνομα σημαίνει τον προνοητικό, αυτόν που σκέφτεται κάτι προτού ενεργήσει) από αγάπη προς τους ανθρώπους έκλεψε την φωτιά από τον Όλυμπο και τους την πρόσφερε με αποτέλεσμα αυτοί ν΄ αναπτύξουν τον τεχνικό πολιτισμό΄ έτσι αναδείχθηκε ε υ ε ρ γ έ τ η ς και π ρ ο σ τ ά τ η ς του ανθρώπινου γένους. Αδελφός του ήταν ο Επιμηθέας (το όνομα σημαίνει αυτόν που σκέφτεται μετά την ενέργεια, ο μη προνοητικός).
κοσμήσαι τε και νείμαι: Φαίνεται, αλήθεια, παράδοξο που οι Θεοί έδωσαν μόνο την ε ξ ω τ ε ρ ι κ ή μορφή στον άνθρωπο, ενώ το μοίρασμα των ιδιοτήτων του εμπιστεύθηκαν στους Τιτάνες, Προμηθέα και Επιμηθέα.
νείμαντος...επίσκεψαι: Αξιοσημείωτη η μετάβαση από τον πλάγιο στον ευθύ λόγο- πράγμα που δίνει στην φράση ζωηρότητα και παλμό.
ώπλιζε: τα εφοδίαζε δηλαδή με εξοπλισμό κατάλληλο για την επιβίωση τους (δόντια δυνατά, κέρατα, νύχια).
κατάγειον οίκησιν: αλλά επιβιώνουν έχοντας την ικανότητα να τρυπώνουν μέσα στη γη (ερπετά) και εκεί να δημιουργούν την κατοικία τους.
Διός ώρας: Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Δίας προκαλεί όλα τα μετεωρολογικά φαινόμενα και διαμορφώνει τις τέσσερις εποχές του έτους, που ήταν οι θυγατέρες του, οι Ώρες.
θριξί...δέρμασιν: το πυκνό τρίχωμα και το γερό δέρμα, με τα οπία εφοδίαζε ο Επιμηθέας μερικά είδη ζώων είχαν τριπλό σκοπό: να τα προστατεύσει αφενός από το ψύχος, αφετέρου από τον καύσωνα και συνάμα να τους εξασφαλίσει κατάλληλο και φυσικό στρώμα (και σκέπασμα).
ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
α. Όλα τα έμβια όντα πλάστηκαν στα έγκατα της γης από φωτιά και νερό, από τους Θεούς. οι οποίοι προϋπήρχαν.
β. Όταν ήρθε ο καθορισμένος από τη μοίρα καιρός οι Θεοί δημιουργούν τους ζωντανούς οργανισμούς.
γ. Διατάσσουν τους αδελφούς Προμηθέα και Επιμηθέα να διανείμουν τις ιδιότητες, έτσι ώστε ο κάθε οργανισμός να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.
ΠΩΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΗΚΕ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΟ ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
α. Μοίρασε τα αναγκαία μέσα για την επιβίωση προσπαθώντας να εξισορροπήσει τις ιδιότητες.
β. Με την επινόηση μέσων προστασίας από τις καιρικές μεταβολές.
γ. Με την εξασφάλιση κατάλληλων μέσων διατροφής για το κάθε ζώο.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 1-ΣΧΟΛΙΑ ΙΙ
Ποιά επιχειρήματα χρησιμοποιεί ο Σωκράτης για ν΄ αποδείξει ότι η αρετή δεν μπορεί να διδαχτεί;
α. Οι Αθηναίοι, που θεωρούνται άνθρωποι σοφοί απ΄ όλους τους Έλληνες, όταν συγκεντρώνονται, προκειμένου, να αποφασίζουν για θέματα τεχνικά, καλούν ως συμβούλους τους όσους θεωρούνται και είναι ειδικοί. Έτσι, προσκαλούν τους οικοδόμους, όταν πρόκειται ν΄αποφασίσουν για οικοδομικά ζητήματα ή τους ναυπηγούς για τα ναυπηγικά. Και, επιπλέον, όποιος προσπαθεί να συμβουλεύει, άσχετα αν είναι όμορφος, πλούσιος ή ευγενικής καταγωγής, όταν αυτός δεν είναι ειδικός τον απομακρύνουν χλευάζοντας και αποδοκίμαζοντας τον με θόρυβο.
β. Όταν, όμως, πρόκειται να συζητήσουν κάτι που αφορά τη διοίκηση (διακυβέρνηση) της πόλης, στην περίπτωση αυτή κάθε Αθηναίος μπορεί να ζητήσει τον λόγο και να εκφράσει την άποψή του για το θέμα αυτό, άσχετα με την επαγγελματική του ειδικότητα.
γ. Ακόμη και οι άριστοι πολίτες της Αθήνας, που κατέχουν όσο κανείς άλλος την πολιτική αρετή, δεν μπορούν να τη μεταδώσουν σε άλλους ούτε ακόμη και στα παιδιά τους, τα οποία τριγυρνούν σαν αδέσποτοι σκύλοι, μήπως συναντήσουν, κατά τύχη, την αρετή.
Να εξετάσετε αν τα επιχειρήματα του Σωκράτη είναι ικανοποιητικά ή όχι για την άποψη που υποστηρίζει.
Τα επιχειρήματα του για την άποψη που υποστηρίζει και που αφορά την πολιτική αρετή των Αθηναίων της κλασικής εποχής, είναι κατά βάση ο ρ θ ά. Είναι γεγονός, αναντίρρητο, ότι στην αρχαία Αθήνα με το πολίτευμα της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας, η πολιτική αρετή απέβαινε καθημερινή εμπειρία και πράξη ζωής΄ έτσι γινόταν βίωμα κάθε Αθηναίου. Η μέθοδος, που χρησιμοποιεί ο Σωκράτης στην επιχειρηματολογία του είναι η ε π α γ ω γ ι κ ή: από το ειδικό, το επιμέρους (τα τρία επιχειρήματα) καταλήγει στο γενικό (την μη διδαξιμότητα της αρετής). Ωστόσο, θα μπορούσε να αντιπαραθέσει τα εξής:
α. Το πρώτο επιχείρημα του Σωκράτη είναι καθαρά εμπειρικό και ξεκινά από τη βάση ότι οι Αθηναίοι είναι σοφοί. Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε γιατί στις συνελεύσεις ακούνε προσεχτικά τους ρήτορες και τους πολιτικούς, μαθαίνουν και διδάσκονται απ΄ αυτούς; Επίσης, ο ίδιος ο Σωκράτης στο διάλογο του Πλάτωνα "Κρίτων" αδιαφορεί για την γνώμη των άλλων (στην εμπειρία) και στηρίζεται στην γνώση των ειδικών, δηλαδή, στη λογική. Ανεξάρτητα με τη διαφωνία Σωκράτη-Πρωταγόρα για τον διδακτικό χαρακτήρα της αρετής, είναι γεγονός πως η έννοια της αρετής κατέχει κεντρική θέση στην κλασική αρχαιότητα. Η αρετή στηρίζει την δημοκρατία,δηλαδή, την αμεσότητα της πολιτικής διακυβέρνησης.
β. Στο δεύτερο επιχείρημα του Σωκράτη μπορούμε να πούμε ότι υπεραπλουστεύει κάπως τα πράγματα, δεδομένου ότι ακόμη και στα τεχνικά θέματα, εκτός από την καθαρά τεχνική, σπουδαίο ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες που συνεπάγονται πολιτική βούληση. Στην κατασκευή π.χ. ενός θεάτρου δεν ήταν απαραίτητες μόνο οι τεχνικές γνώσεις΄ έπρεπε να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τον τόπο όπου θα χτιζόταν, τη χωρητικότητά του, το υλικό κατασκευής, την απαιτούμενη δαπάνη κ.λ.π.
γ.1. Οι πολιτικοί δεν αδιαφορούν για την μετάδοση της πολιτικής αρετής στα παιδιά τους. Απλά παραιτούνται, όταν διαπιστώνουν ότι τα επίκτητα στοιχεία (εξωτερικοί παράγοντες- μάθηση) δεν συμφωνούν με τα έμφυτα στοιχεία (κληρονομικότητα). Μόνο το ταίριασμα αυτών των δύο προϋποθέσεων εξωτερικών ερεθισμάτων και εσωτερικής προδιάθεσης μπορεί να δώσει αποτέλεσμα γόνιμο και ικανοποιητικό.
γ.2. Επίσης, η πιθανότητα τα παιδιά άριστων πολιτικών να αποδειχτούν μετριότητες (π.χ. οι γιοι του Σωκράτη, Πάραλος και Ξάνθιππος).
γ.3. Τέλος, το παράδειγμα του Κλεινία που παραδόθηκε πίσω στον Περικλή από τον Αρίφρονα αποδεικνύει πως αν δεν υπάρχει η προδιάθεση, ακόμη και η προσπάθεια άριστων δασκάλων δεν φέρνει αποτελέσματα.
Για τον Σωκράτη η " αρετή είναι γνωστή", άρα είναι διδακτή. Γιατί, λοιπόν, εδώ ο Σωκράτης αμφιβάλλει για την διδαξιμότητα αυτής;
α. Αυτό το κάνει για λόγους σκοπιμότητας. Η προώθηση του διαλόγου απαιτεί τον αντίλογο.
β. Άλλωστε, ο ίδιος ο Σωκράτης ποτέ δεν ισχυριζόταν ότι γνώριζε κάτι, αλλά πάντα έκρινε, αμφέβαλλε, αμφισβητούσε. Αυτό ήταν και το πνεύμα και της αθηναϊκής κοινωνίας στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου΄ η αμφισβήτηση καθετί παραδεδομένου, η κριτική της παράδοσης και κάθε μορφή αυθεντίας.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 1- ΣΧΟΛΙΑ
Το μάθημα...αφορούν την πόλη : Το αντικείμενο της διδασκαλίας του ορίζει ο Πρωταγόρας με π ε ρ ι φ ρ α σ τ ι κ ό τρόπο: η συνετή διαχείριση και διοίκηση των ιδιωτικών και δημόσιων πραγμάτων. Συνεπώς, η αγωγή που επαγγέλλεται ο Πρωταγόρας αποβλέπει στο να κάμει τον πολίτη να δρα με επιτυχία τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο βίο -να μάθει, δηλαδή, ο πολίτης να ρυθμίζει με εύστοχο τρόπο τις υποθέσεις του σπιτιού του και της πόλης του.
ώστε να είναι κανείς...και να μιλήσει: ο αληθινός άνδρας και καλός πολίτης, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική αντίληψη, έπρεπε να είναι μύθων ρητήρ και ἔργων πρηκτήρ΄ στην Αθήνα ιδιαίτερα καταβλήθηκε πάντοτε προσπάθεια να σ υ ν δ υ ά ζ ο ν τ α ι τα έργα με τα λόγια, η δράση με το επιχείρημα, η πράξη με τη θεωρία.
<<Άραγε>>...τα λεγόμενα σου; η φράση κάπως ε ι ρ ω ν ι κ ή, αφού υπαινίσσεται ασάφεια σε όσα είπε ο Πρωταγόρας.
για την πολιτική τέχνη: ο όρος εδώ αποτελεί την πρώτη προσέγγιση στο κύριο θέμα του διαλόγου που είναι το διδακτό ή μη της αρετής. Ευνόητο είναι ότι η παρατηρούμενη εδώ ταύτιση της πολιτικής αρετής με την αρετή , γενικότερα , οφείλεται στο ότι για τους Έλληνες η π ό λ η αποτελεί το πρώτιστο μέλημα του ανθρώπου, γιατί μόνο μέσα στη πόλη μπορεί το άτομο να καταξιωθεί ως προσωπικότητα, να ακεραιωθεί ως χαρακτήρας και να δράσει γόνιμα και ευεργετικά για τον εαυτό του και το σύνολο.
<<Μάλιστα...πραγματικά>>: Αισθητή είναι η ειρωνεία του Σωκράτη, παρά τη τυπική ευγένεια που προσπαθεί αυτός να δείξει στον συνομιλητή του. Ιδιαίτερα, η υπόθεση αν βέβαια την κατέχεις προβάλλει αμέσως την α μ φ ι σ β ή τ η σ η του Σωκράτη για την ειδικότητα που ισχυρίζεται ότι κατέχει ο Πρωταγόρας.
τέχνη: σκόπιμα ο Σωκράτης χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη εδώ. Τι ακριβώς είναι η τ έ χ ν η που επαγγέλλεται ότι διδάσκει ο Πρωταγόρας; Η λέξη αυτή του Σωκράτη βάζει αμέσως τον αναγνώστη σε δίλημμα: είναι κάτι καλό ή κάτι κακό;
Αφού όμως...να το αμφισβητήσω: φ ι λ ο φ ρ ο σ ύ ν η για το προσωπικό κύρος του σοφιστή, που κρύβει όμως ειρωνική αμφιβολία.
Αλλά το σωστό εκ μέρους μου να το πω: η φράση αυτή δείχνει τη μετριοφροσύνη αλλά, ταυτόχρονα, και την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθηση του Σωκράτη να εκθέσει τη δική του αντίθετη άποψη: << αφού το λες εσύ, Πρωταγόρα, δεν έχω λόγο ν΄ αμφιβάλλω΄ ωστόσο η δικαιοσύνη επιβάλλει ν΄ακουστεί και η δική μου διάφωνη γνώμη.>>
εκκλησία του Δήμου: ήταν το κατεξοχήν κυρίαρχο συλλογικό σώμα της Αθηναϊκής δημοκρατίας΄ στην εκκλησία του δήμου συμμετείχαν ως ομιλητές και ψηφοφόροι όλοι οι γνήσιοι Αθηναίοι πολίτες, όσοι ήταν πάνω από 20 ετών, και έπαιρναν αποφάσεις για τα σπουδαία ζητήματα της πολιτείας. Οι συνελεύσεις του λαού λάμβαναν χώρα στον λόφο της Πνύκας.
και ωραίος και πλούσιος και από μεγάλη οικογένεια: εδώ υποδηλώνονται τα τρία κριτήρια που προσδιόριζαν την εξέχουσα θέση ενός Αθηναίου πολίτη.
τον κοροϊδεύουν και του φωνάζουν: τα κυριότερα μέσα α π ο δ ο κ ι μ α σ ί α ς των ομιλητών στην εκκλησία του δήμου ήταν η κοροϊδία και ο θόρυβος.
οι τοξότες: ήταν συνήθως δούλοι, που είχαν ως καθήκοντα τους να επιτηρούν την τάξη της εκκλησίας, στα δικαστήρια, στη βουλή, στο θέατρο. Αποτελούσαν σώμα 1.200 ανδρών, που έπαιρνε διαταγές από τους πρυτάνεις.
των πρυτάνεων: πρόκειται για τους 50 βουλευτές κάθε φυλής της Αττικής, που κυβερνούσαν τη πόλη επί 36 μέρες (πρυτανεία), συγκαλούσαν τη βουλή και την εκκλησία, προετοίμαζαν τα θέματα της συζήτησης στις συνεδριάσεις. Οι πρυτάνεις έμεναν στο Θόλο, δημόσιο κτίριο κοντά στο Βουλευτήριο, και σιτίζονταν δωρεάν από την Πολιτεία, κατά την διάρκεια της θητείας τους. Η σειρά της πρυτανείας κάθε φυλής καθοριζόταν με κλήρο.
σηκώνεται και δίνει τις συμβουλές του: όποιος έπαιρνε τον λόγο στην εκκλησία του δήμου, σηκωνόταν και πήγαινε στο βήμα΄ οι αγορητές φορούσαν, συνήθως, στο κεφάλι στεφάνι από μυρτιά - ένδειξη ότι μιλούσαν ως εκπρόσωποι του λαού.
ο πατέρας των νεαρών: πρόκειται για τον Ξάνθιππο και τον Πάραλο- γιους του Περικλή, που ήταν παρόντες.
Και αυτοί, τριγυρίζουν: εφόσον η Αθήνα ήταν πρυτανείο σοφίας, οι νεαροί Αθηναίοι τριγυρνώντας στα γυμναστήρια, στην Αγορά, στο θέατρο ικανοποιούσαν τη δίψα τους για καλλιέργεια και μόρφωση.
σαν ζώα λυμένα: η σύγκριση αναφέρεται στα ιερά ζώα που βοσκούσαν ελεύθερα σε περίβολους ή άλση δασών και τεμενών.
Κλεινία: την ανατροφή και εκπαίδευση του Κλεινία και του Αλκιβιάδη ανέλαβε ο θείος τους Περικλής, μετά το θάνατο του πατέρα τους στην Κορώνεια (447 π.Χ.). Τον Κλεινία παρέδωσε ο Περικλής στον αδερφό του Αρίφρονα.
Επειδή όμως...μόνος σου: όσο κι αν ο Σωκράτης στο σημείο αυτό εκδηλώνει τον σεβασμό του στο κύρος του Πρωταγόρα, ένας λεπτός τόνος ειρωνείας είναι ωστόσο αισθητός σε όλη αυτή τη φράση. Κατά τον Σωκράτη οι γνώσεις του Πρωταγόρα οφείλονται εἰτε στην εμπειρία, είτε στην μάθηση, είτε στην δική του επινοητικότητα.
με τρόπο εναργέστερο: ο Σωκράτης ζητεί από τον σοφιστή πιο ξεκάθαρες αποδείξεις για τη διδαξιμότητα της πολιτικής τέχνης.
Να σας το αναλύσω...διάλεξη; ο Πρωταγόρας προτείνει δύο εναλλακτικούς τρόπους, για ν΄ αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι η πολιτική αρετή είναι διδακτή: μπορεί να διηγηθεί μύθο ή να παραθέσει τα επιχειρήματά του σε συνεχή λόγο.
Πολλοί απ΄ αυτούς...θέλει: αξιοσημείωτο είναι ότι οι περισσότεροι ακροατές από σεβασμό προς την ηλικία του, την προσωπικότητά του και τη φήμη του, άφησαν τον ίδιο να διαλέξει ποιον τρόπο κρίνει καλύτερο για να χρησιμοποιήσει εκείνη τη στιγμή.
μύθο: οι σοφιστές χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά μύθους για τις ανάγκες της διδασκαλίας τους΄ οι μύθοι περιείχαν σύμβολα, παραβολές, αλληγορίες που διευκρίνιζαν, επεξηγούσαν ή εδραίωναν τις απόψεις τους΄ εκτός απ' αυτά οι μυθικές αφηγήσεις άφηναν μεγάλα περιθώρια για ποιητική χρήση της γλώσσας, οπότε ο λόγος μπορούσε να αποκτήσει χάρη και γοητεία. Συνεπώς, ο μύθος απέβαινε προσφορότερο μέσο για επίδειξη γνώσεων και ρητορικής δεινότητας, και συνάμα μέσο άσκησης επιρροής στους ακροατές. Οπωσδήποτε, βέβαια, ο μύθος μπορεί να σαγηνεύσει και να προσελκύει, δεν έχει ωστόσο την αποδεικτική και πειστική δύναμη του λόγου- που στηρίζεται σε συλλογισμούς και επιχειρήματα, ενισχύεται από αδιάσειστα γεγονότα και τεκμηριώνεται με χειροπιαστά και αδιάβλητα στοιχεία.
Ο μύθος που ακολουθεί είναι, μάλλον, δημιούργημα του Πρωταγόρα.

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η επιβολή της θανατικής ποινής είναι ένα θέμα που έρχεται, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και ταυτόχρονα προκαλεί μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ εκείνων που επιθυμούν την επιβολή της και εκείνων που είναι φανατικοί πολέμιοί της.
ΟΡΙΣΜΟΣ
Ποινή είναι η τιμωρία που επιβάλλεται από τη πολιτεία με δικαστική απόφαση σε κάποιον για ένα έγκλημα που έκανε.
Θανατική ποινή (τουφεκισμός, αγχόνη, λαιμητόμος, ηλεκτρική καρέκλα, θάλαμος αερίων) επιβάλλεται σ΄ορισμένες περιπτώσεις κακουργημάτων.
ΣΚΟΠΟΣ
Η ποινή αποσκοπεί στην ανταπόδοση, στην εξιλέωση, στη προστασία της κοινωνίας, στον εκφοβισμό των άλλων κακοποιών, στο περιορισμό των κακών πράξεων, στην ηθική εξυγίανση της κοινωνίας, στο σωφρονισμό του δράστη.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ
α. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή του ανθρώπου, εκτός από την υπέρτατη δύναμη που την έδωσε. Η ζωή θεωρείται ιερή και αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Η αφαίρεσή της αποτελεί προσβολή και κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γνώμη που δέχεται το σύστημα της ταυτοπάθειας " όφθαλμόν ἀντἰ όφθαλμοῦ " χαρακτηρίζεται το λιγότερο... απάνθρωπη.
β. Αποτελεί πράξη που αποκτηνώνει τον άνθρωπο και παραπέμπει σε ενέργειες λαών που βρίσκονται σε ημιάγρια κατάσταση.
γ. Η επιβολή της ελάχιστα συντελεί στην αποτροπή διάπραξης εγκληματικών πράξεων.
δ. Η εξόντωση του εγκληματία καταργεί την ουσία της επιβολής των ποινών, που είναι ο σωφρονισμός του παρανομούντος.
ε. Με την επιβολή της δε θεραπεύεται ο πόνος των συγγενών του θύματος, απλώς προκαλείται κάποια παρωδική ελάφρυνση.
στ.Υπάρχει πάντοτε η περίπτωση της δικαστικής πλάνης ἠ των "στημένων δικών" σε καθεστώτα και χώρες που δε φημίζονται για τη δημοκρατία τους. Σ΄ αυτή τη περίπτωση είναι αδύνατη η επανόρθωση της αδικίας.
ζ. Με την πρόοδο και εξέλιξη του πολιτισμού η ποινή του θανάτου γίνεται όλο και πιο απεχθής. Είναι ηθικό στίγμα, κορυφαία βαρβαρότητα.
η. Η θανατική ποινή είναι ποινή απόλυτη, που δεν επιδέχεται διαβάθμιση, προσόν που πρέπει να έχει κάθε ποινή.
θ. Αν καταργηθεί η ποινή του θανάτου, μπορεί να προστατευθεί η κοινωνία αποτελεσματικά μ΄ άλλες ποινές, όπως τα ισόβια δεσμά.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ
α. Με την ατιμωρησία ή τη μικρή τιμωρία θα έχουμε έξαρση του εγκλήματος.
β. Η γενική πρόληψη του εγκλήματος εξασφαλίζεται καλύτερα με τη διατήρηση της θανατικής ποινής, πιστεύουν πολλά ανατολικά κράτη της Ευρώπης, όπως και η Ισπανία. Στην Αγγλία και Γαλλία, που καταργήθηκε η θανατική ποινή, αποδίδουν την αύξηση της εγκληματικότητας σ΄αυτήν την κατάργηση και συζητιέται η επαναφορά της, τουλάχιστον, για ορισμένα εγκλήματα.
γ. Το κράτος με την επιβολή της φανερώνει πόσο μεγάλη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή (φόνος) ή ύψιστα αγαθά της πολιτείας (εσχάτη προδοσία). Αυτά τα προστατεύει από τον εγκληματία.
δ. Με την επιβολή της η Πολιτεία δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον της για την προστασία των πολιτών.
ε. Με τη θανάτωση του εγκληματία θα προστατευθεί το κοινωνικό σύνολο, γιατί θα επιδράσει αποτρεπτικά στη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων.
στ. Αποτελεί πράξη δικαιοσύνης και ικανοποιείται το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ιδιαίτερα ικανοποιούνται οι συγγενείς του θύματος.
ζ. Εκμηδενίζεται ο κίνδυνος διάπραξης και άλλων εγκλημάτων σε περίπτωση δραπέτευσης του δράστη.
η. Επιβαρύνεται υπερβολικά το κράτος για την ασφαλή φύλαξη επικίνδυνων εγκληματιών, διότι υπάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων εντός της φυλακής εις βάρος άλλων κρατουμένων.
θ. Η ωραιότερη λειτουργία της ανθρωπότητας είναι η απόδοση δικαιοσύνης, τονίζει ο Βολταίρος. Ο ίδιος ο Χριστιανισμός απειλεί με "πυρ στο εξώτερον"τους αμαρτωλούς.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Ο επίλογος της θανατικής ποινής γράφτηκε στη χώρα μας στις 24 Αυγούστου 1972, στην Κρήτη. Στις 05.51 π.μ. εκτελέστηκε ο 27χρονος Βασίλειος Λυμπέρης, ενώ ο συνεργός Παύλος Αγγελόπουλος, λόγω των 18χρόνων του δεν εκτελέστηκε.Ο Λυμπέρης μαζί με τον συνεργό του έκαψε ζωντανούς με πετρέλαιο τη γυναίκα του (ήταν διαζευγμένος), τη πεθερά του καθώς και τα δυο του παιδιά (κορίτσι δύο ετών-αγόρι ενός έτους), επειδή ζητούσε χρήματα από τη πεθερά του για αγορά ναρκωτικών και εκείνη δεν του έδινε.
Η θανατική ποινή κατάργηθηκε επίσημα με νομοθεσία το 1993.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο εγκληματίας γ ί ν ε τ α ι ...δεν γ ε ν ν ι έ τ α ι. Γι΄ αυτό η κοινωνία έχει χρέος με την ανάλογη αγωγή και μόρφωση των μελών της να τα αποτρέψει από το έγκλημα.Η καλύτερη πρόληψη του εγκλήματος και η προστασία της κοινωνίας επιτυγχάνονται με την καλλιέργεια της συνείδησης και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Β. Ουγκώ " όπου ανοίγει ένα σχολείο, εκεί κλείνει μια φυλακή". Ο σωφρονισμός του δράστη θα έχει καλύτερα αποτελέσματα από την βάρβαρη ενέργεια της θανατικής καταδίκης.

ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Οι ηλικίες του ανθρώπου μοιάζουν με τις εποχἐς του χρόνου. Ο κύκλος της ζωής είναι σαν το κύκλο του χρόνου. Η άνοιξη, η εποχή που η φύση σφύζει από ζωή, είναι η νιότη, και ο χειμώνας, η εποχή που η ζωή φθίνει και ερημώνεται από την παγωνιά, είναι τα γηρατειά. Είναι η ηλικία που ο άνθρωπος αποζητά τη θαλπωρή.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ
α. Οι ηλικιωμένοι είναι λιγότερο απ΄ὀτι πρέπει ενεργητικοί και δραστήριοι.
β. Διακρίνονται για τη μετριοπάθεια και τη συγκαταβατικότητά τους.
γ. Είναι επιφυλακτικοί, καχύποπτοι, δύστροποι και δεν έχουν ιδιαίτερη διάθεση για αστεία και γέλια.
δ. Είναι συχνά μικρόψυχοι και δειλοί.
ε. Αγαπούν υπερβολικά τη ζωή και τον εαυτό τους.
στ. Οι σκέψεις και οι ενέργειές τους χαρακτηρίζονται πολλές φορές από ψυχρό υπολογισμό και φιλοχρηματία.
ζ. Ηθικολογούν, αλλά και υποκρίνονται.
η. Φαίνονται εγκρατείς, γιατί δεν έχουν πια έντονες επιθυμίες.
θ. Είναι απαισιόδοξοι, ζουν πιο πολύ με νοσταλγικές αναμνήσεις παρά με την ελπίδα.
ι. Είναι ευσπλαχνικοί.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ
α. Υγείας, σωματικής και ψυχικής, και περίθαλψης.
β. Παύουν να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή και περιθωριοποιούνται. Η κατάσταση αυτή επιταχύνει το γήρας.
γ. Μοναξιά.
δ. Ορισμένοι αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα, ακόμα και προβλήματα επιβίωσης.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ
α. Να παραμένουν, όσο γίνεται, ενεργοί και δημιουργικοί και να μη παραιτούνται από την κοινωνική ζωή.
β. Να μένουν στο οικείο τους περιβάλλον.
γ. Προγράμματα από τη πολιτεία, για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους και ψυχαγωγία.
δ. Ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την τρίτη ηλικία, που θα τους βοηθήσουν να παρακολουθούν τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής και θα τους δώσουν νέα κίνητρα ζωής.
ε. Το ύψος των συντάξεων να είναι τέτοιο, που θα τους επιτρέπει να καλύπτουν τις ανάγκες τους και να ζουν αξιοπρεπώς.
στ. Περίθαλψη από συγγενείς, οικείους στο σπίτι ή σε ειδικά ιδρύματα.

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
ΟΡΙΣΜΟΣ
Ψυχαγωγία είναι η δημιουργική και ποιοτική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, η οποία συχνά εξαρτάται από την πνευματική και την ψυχική καλλιέργεια του ατόμου. Η ψυχαγωγία δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη διασκέδαση. Η τελευταία, χαρίζει κάποιες ευχάριστες στιγμές και βγάζει πρόσκαιρα το άτομο από την καθημερινότητα, ενώ η ψυχαγωγία προσφέρει στο άτομο ψυχική ευχαρίστηση, συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία του και το αναζωογονεί.
Στη σημερινή εποχή το άγχος και η ανασφάλεια, η διάβρωση και η τυποποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, το πρότυπο του υλικού ευδαιμονισμού, που υποδουλώνει τον άνθρωπο στον θεό του χρήματος, καθιστούν επιτακτική ανάγκη την αναζήτηση της γνήσιας ψυχαγωγίας, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους. Οι τελευταίοι, επιζώντας τη φυγή από την καθημερινότητα, ολοένα και περισσότερο ταυτίζουν την ψυχαγωγία με τη διασκέδαση και αναλώνονται σε ευτελείς μορφές ψυχαγωγίας, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν τους προσφέρουν τίποτα.
ΑΙΤΙΑ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
α. Η σύγχρονη αυτοματοποίηση και τυποποίηση λειτουργούν αλλοτριωτικά. Η ψυχοσωματική κόπωση του ανθρώπου αμβλύνει τη διάθεση για ψυχαγωγία.
β. "Υπερεγασία": δεύτερη και τρίτη απασχόληση, υπερωριακή εργασία. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα και ο ελεύθερος χρόνος να περιορίζεται και η διάθεση να λιγοστεύει.
γ. Οι ανταγωνιστικές επαγγελματικές σχέσεις, το κυκλοφοριακό, η δυσάρεστη πληροφόρηση συρρικνώνουν την ευδιαθεσία και ψυχαγωγία.
δ. Η καταφυγή στη παθητική ψυχαγωγία της τηλεόρασης.
ε. Οι εργαζόμενοι συχνά προσδοκούν τη λύση του προβλήματος, της κόπωσης που τους γεννά η εργασία μέσα στην ψυχαγωγία και δεν επιχειρούν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας./
ΘΕΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ
α. Το θέατρο και ο κινηματογράφος κάνουν το άτομο να προβληματίζεται, καλλιεργούν το πνεύμα του και δίνουν ερεθίσματα για συζητήσεις.
β. Η ανάγνωση βιβλίων, η οποία διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες, ικανοποιεί το "φιλοπερίεργον" του ανθρώπου και πολλές φορές δίνει λύσεις σε διάφορα προβλήματα.
γ. Τα ταξίδια, με τα οποία ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με ξένους τόπους και πολιτισμούς, γνωρίζει τα ήθη, τα έθιμα, τις αντιλήψεις και το τρόπο ζωής άλλων λαών, απομακρύνεται από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και ανανεώνεται.
δ. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό, με τον οποίο ασκείται το σώμα και καλλιεργείται η άμιλλα.
ε. Η συχνή επαφή με τη φύση αναζωογονεί, διεγείρει τις αισθήσεις, ξεκουράζει και βοηθά το πνεύμα να απομακρυνθεί από έγνοιες και σκοτούρες.
στ. Τα τηλεοπτικά προγράμματα και οι εκπομπές επιμορφωτικού, παιδευτικού και κοινωνικού χαρακτήρα είναι η πλέον ανέξοδη και άμεση ψυχαγωγία.
ζ. Η συμμετοχή σε διάφορους συλλόγους και οργανώσεις και η εθελοντική προσφορά όχι μόνο καλλιεργούν την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, συσφίγγοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Ειδικά, ο εθελοντισμός ενθαρρύνει την κοινωνική συμμετοχή των πολιτών όλων των ηλικιών και αναπτύσσει το αίσθημα της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης.
ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΝ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Ο σημερινός άνθρωπος, εξαιτίας του υπερκαταναλωτισμού, αναγκάζεται να δουλεύει και τις ελεύθερες του ώρες. Αυτό οδηγεί στην κόπωση, στη μελαγχολία, το άγχος με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να αισθάνεται περισσότερο την ανάγκη για ψυχαγωγία. Γενικότερα, η μηχανοποίηση και αυτοματισμός καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για ψυχαγωγία.

ΓΕΛΙΟ

ΓΕΛΙΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Το γέλιο δεν είναι καθόλου...αστεία υπόθεση. Αντίθετα, είναι μια πολύ σημαντική εκδήλωση της ζωής μας.

ΟΡΙΣΜΟΣ Το γέλιο αποτελεί ένα ανθρώπινο ψυχοσωματικό χαρακτηριστικό και αποκαλύπτεται με τις συσπάσεις που κάνουν οι μύες του προσώπου. Ένα γέλιο μπορεί να διαφέρει από κάποιο άλλο όσον αφορά στη διάρκεια, στο ηχόχρωμα, στο τρόπο, στην ένταση, στο ρυθμό, στις διακυμάνσεις, στον όγκο, στην κατάσταση όπου εκδηλώνεται, στην έκφραση και στο αληθοφανές της εκδήλωσής του. Διαφορετικά γελάει ο άνθρωπος όταν πονάει η ψυχή του, σε στιγμές υπερηφάνειας, όταν σκληραίνει η καρδιά του, όταν γίνεται καχύποπτος, θρασύς, ζηλιάρης ή δειλός. Έτσι, μπορεί να έχουμε γέλιο δόλιο, ηλίθιο, κοροϊδευτικό, νοσηρό, περιφρονητικό, ύπουλο, χαιρέκακο, ψυχρό, σατανικό, απολαυστικό, ευχάριστο κ.λ.π.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ.

α. Προσφέρει χαρά και κάνει τη ζωή ευχάριστη.

β. Συντελεί στην ψυχική υγεία του ατόμου.

γ. Αποφορτίζει συναισθηματικά τον άνθρωπο και τον λυτρώνει από άγχη και αγωνίες.

δ. Τον χαλαρώνει και τον κάνει να αντιμετωπίζει με ελπίδα και αισιοδοξία τη ζωή. Τον βοηθάει να ξεπερνάει δυσάρεστες καταστάσεις και προβλήματα.

ε. Τον απελευθερώνει από κοινωνικές συμβάσεις και καθωσπρεπισμούς.

στ. Ως έκφραση φιλικής διάθεσης φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους.

ζ. Η καλή διάθεση και το γέλιο στον εργασιακό χώρο αυξάνουν τη δημιουργικότητα και, κατά συνέπεια, την παραγωγικότητα.
η. Το γέλιο χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για τη διάδοση ιδεών ως όπλο του αδυνάτου απέναντι στον ισχυρό (σάτιρα, κωμωδία). Έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα.
θ. Η διάθεση του αστεϊσμού ικανοποιεί τη τάση του ανθρώπου για υπεροχή και νίκη με πνευματώδη και ανώδυνο τρόπο.
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΕΛΟΥΝ ΣΥΧΝΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΗΜΕΡΑ
α. Από σοβαροφάνεια συχνά φοβούνται να εκφραστούν με ένα γέλιο.
β. Λόγω της αποξένωσης που υπάρχει.
γ. Εξαιτίας του άγχους.
δ. Λόγω της απληστίας τους οι άνθρωποι στεναχωριούνται για όσα δεν έχουν και ξεχνούν να χαρούν όλα όσα έχουν.
ε. Οι πολλές υποχρεώσεις δεν αφήνουν χρόνο για παιχνίδι, αναψυχή, συντροφιά, αστεϊσμούς και γέλιο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
¨Όσο γελάμε, τίποτα δεν χάθηκε¨:Shakespeare

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

ΟΡΙΣΜΟΣ Είναι κάθε μορφή πληρωμένης παρουσίασης προϊόντων, υπηρεσιών ή ιδεών με σκοπό να προκαλέσει ορισμένα αποτελέσματα, κατά κανόνα οικονομικά, γι΄αυτό και η παρουσίαση τους είναι εξωραϊσμένη.

Ετυμολογία: διά+φημίζω=απλώνω κάτι σε ευρύ κοινό με τη φήμη, διατυμπανίζω. Συνώνυμα: αγγελία, είδηση, πληροφορία, γνωστοποίηση, προπαγάνδα, ρεκλάμα.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Είναι γνωστή από τους προϊστορικούς χρόνους με τη μορφή των διαλαλητών που συνήθως ανακοίνωναν αποφάσεις ή γεγονότα που έχουν σχέση με τον άρχοντα του τόπου. Στην Ελλάδα και Ρώμη, επαγγελματίες "εμπορικοί κήρυκες", έκαναν διαφήμιση προϊόντων ή εμπορευμάτων με αμοιβή. Επίσης από νωρίς υπήρχαν διαφημιστικές πινακίδες. Η επανάσταση στον χώρο δημιουργήθηκε μετά τη διάδοση της τυπογραφίας. Οι πρώτες διαφημίσεις σε εφημερίδα εμφανίστηκαν τον 17ο αι. για να εξαπλωθεί το φαινόμενο τούς επόμενους αιώνες και κυρίως τον 19ο αι με την επικράτηση της βιομηχανίας. Σήμερα, βέβαια, με την αυξανόμενη τεχνολογική ανάπτυξη και την επικράτηση των Μ.Μ.Ε. έχει εξελιχθεί σε σημαντικό κεφάλαιο της οικονομίας και απαιτεί πολύπλευρη επαγγελματική ενασχόληση.
Μηχανισμοί του Marketing
α. Συχνά τα προϊόντα παρουσιάζονται με τέλειες συνθήκες χρήσης, έτσι ώστε στο συνειρμό του καταναλωτή να λειτουργεί άμεσα η σχέση προϊόντος-συνθηκών χρήσης τους.
β. Παρουσιάζεται από πρόσωπα κοινωνικά καταξιωμένα, πρότυπα, ινδάλματα για τη κοινή γνώμη, έτσι ώστε ο καταναλωτής να πιστεύει ότι με την αγορά του προϊόντος θα μπορέσει να μοιάσει, έστω και ελάχιστα, στα πρότυπά του.
γ. Η σύγχρονη διαφήμιση δεν απευθύνεται στην λογική αλλά στο συναίσθημα, στα ένστικτα, τα συμπλέγματα κατωτερότητας, την περιέργεια, συμφέρον και σε ό,τι άλλο ακόμα αποκάλυψε από τη ματιά της ανθρώπινης ψυχής και της κοινωνικής συμπεριφοράς η ψυχολογία. Επικαλείται την επιστημονική έρευνα και εντυπωσιάζει με την επανάληψη της ίδιας φόρμουλας ή με την μειωμένη τιμή των προϊόντων.
δ. Οι διαγωνισμοί, η προβολή τους σε μεγαλύτερο από το φυσικό μέγεθος, ο εντυπωσιασμός μέσω χρωμάτων, μουσικής, εφέ συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε επιστήμη του Marketing.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ-ΑΞΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

α. Συμβάλλει στην ποιοτική βελτίωση των παραγόμενων προϊόντων, εξαιτίας του ανταγωνισμού που συντελείται μεταξύ ομοειδών προϊόντων. Αυτό, επιπροσθέτως, οδηγεί και σε επιτάχυνση της τεχνικής ανάπτυξης και, συνεπώς, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.

β. Οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης και, επομένως, σε μαζική παραγωγή του προϊόντος και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Άμεσα, επίσης, απορροφάται σημαντικό εργατικό δυναμικό σε καθαρά διαφημιστικές εργασίες αλλά και σε μια αλυσίδα επαγγελμάτων, που σχετίζονται με τη διακίνηση των διαφημιζόμενων προϊόντων.

γ. Ενθαρρύνει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες κυρίως σε επίπεδο ιδιωτικής πρωτοβουλίας, πράγμα που συμβάλλει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και του εμπορίου (συχνά με συσσώρευση κεφαλαίου) και, επομένως, προάγεται η οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας.

δ. Μέσω της διαφήμισης χρηματοδοντούνται τα Μ.Μ.Ε., πράγμα που προάγει τη βελτίωση τους.

ε. Καλύπτει την ανάγκη του καταναλωτή για ενημέρωση, πληροφόρηση και συχνά γνώση πάνω σε θέματα άμεσου ενδιαφέροντος. Απ΄τη μια, λοιπόν, μπορεί να καλύπτει το " φιλομαθές και φιλοπερίεργον" και απ΄την άλλη να δημιουργεί προβληματισμό και αφύπνιση πάνω στη σωστή επιλογή.

στ. Ηθικά και ψυχολογικά καλύπτει την ανάγκη του ατόμου για κοινωνική προβολή των ιδεών ή προϊόντων του.

Περιπτώσεις αντιδεολογικής διαφήμισης
α. Βεβήλωση μνημείων, διασυρμός, χρησιμοποίηση μνημειακών συμβόλων για την εξυπηρέτηση εμπορικών σκοπών.
β. Χρησιμοποίηση των βίαιων σκηνών ή βίαιων μηνυμάτων.
γ. Απόπειρα εντυπωσιασμού,που όμως φθάνει να σοκάρει τους θεατές.
δ. Σκόπιμη προβολή του ερωτισμού, για να παρασύρει σε ασυνείδητους συνειρμούς, προκειμένου να καταγραφούν στη μνήμη σκηνές και μηνύματα.
ε. Υπερβολική χρησιμοποίηση της γυναίκας, η οποία υποτιμάται, συνήθως, συνολικά από την διαφήμιση.
στ. Μονόπλευρη και ολοκληρωτική προβολή του καταναλωτή-ανθρώπου.
Θετικά γνωρίσματα που μπορεί να έχει μια διαφήμιση
α. άμεση πληροφόρηση
β. ξεκάθαρο μήνυμα
γ. ενημέρωση
δ. αισθητική επιμέλεια
ε. ευχάριστη θέαση
στ. ένδειξη ότι απευθύνεται σε λογικά όντα, σε συνειδητοποιημένους ανθρώπους
ζ. προσφέρει πολλές θέσεις εργασίας
η. αποτελεί αναγκαίο μέσο έκφρασης
θ. εκφράζει αισθητική αντίληψη και όταν συμβαίνει αυτό έχει καλλιτεχνική αξία.
(Πολλοί καλλιτέχνες, κατά τις εποχές, είχαν σημαντικές απολαβές από τη διαφήμιση)
ι. τονώνει την καταναλωτική δραστηριότητα, πράγμα χρήσιμο για την κυκλοφορία χρημάτων στην αγορά και στην οικονομική ζωή.
ια. με τις ιδέες και τα πρότυπά της αποτελεί παράγοντα κοινωνικής συνοχής.
Αρνητικές επιπτώσεις της διαφήμισης
α. Η διαφήμιση υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, εθνικά ή πολυεθνικά. Οι μεγάλες εταιρείες είναι σε θέση να αντέξουν το βάρος των διαφημιστικών εξόδων και να επιβάλλουν το προϊόν τους στην αγορά καταδικάζοντας τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δε μπορούν να μπουν στο ανταγωνιστικό παιχνίδι.
β. Το πολυδιαφημιζόμενο και περισσότερο καταναλώσιμο προϊόν δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο ποιοτικά. Ιδίως, όταν είναι προϊόν μονοπωλίου χωρίς σοβαρό ανταγωνισμό έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τη τιμή της μονάδας του, επειδή και μόνον δαπανά μεγάλο ποσό για διαφήμιση και έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Έτσι, ουσιαστικά το κόστος της διαφήμισης το επωμίζεται το καταναλωτικό κοινό.
γ. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους παραγωγούς των προϊόντων είναι τόσο μεγάλος που συχνά καταφεύγουν σε αθέμιτα μέσα. Έτσι, η διαφήμιση οδηγείται στην υπερβολή - αφού, έτσι κι αλλιώς, δεν παρουσιάζει τις αρνητικές πλευρές ενός προϊόντος- δίνοντας συχνά παραπλανητικές, "ψεύτικες" πληροφορίες. Αποσιωπά τις αδυναμίες και υπερτονίζει τα θετικά σημεία, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε πλήρη σύγχυση ο καταναλωτής.
δ. Δημιουργεί τεχνητές ή πλασματικές ανάγκες στον σύγχρονο άνθρωπο. Έτσι, σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί κάποιος να σπαταλήσει το περιορισμένο εισόδημα του για την κάλυψη δευτερευουσών και επουσιωδών αναγκών και να μείνουν ακάλυπτες ουσιώδεις ανάγκες.
ε. Δημιουργεί και συμβάλλει στην επικράτηση νέων προτύπων και τρόπων ζωής, κατεξοχήν, καταναλωτικών. Έτσι, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πειστεί ότι η επιτυχία του και η ευτυχία του εξαρτάται από την ποσότητα, την ποιότητα και το είδος των αγαθών, που μπορεί να αποκτήσει. Δηλαδή, ο Δυτικός πολιτισμός παρουσιάζει ολοένα αυξανόμενη στροφή στον υλισμό, παραγκωνίζοντας το πνεύμα και τις ηθικές αξίες που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.
στ. Συμβάλλει ουσιαστικά στη σύγχρονη κρίση ηθικών αξιών, γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει καθαρά ανταγωνιστικές και κινούνται στη σφαίρα της επίδειξης ενώ τα συναισθήματα μετρούνται με βάση τα υλικά αγαθά. Συνεπώς, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκες, δύσκολες και καθόλου ειλικρινείς. Συνήθως υποβόσκει το συμφέρον όχι μόνο στο εργασιακό περιβάλλον αλλά και στη φιλία, τον έρωτα, τον γάμο κ.λ.π.
ζ. Συντελεί στο σύγχρονο ρυθμό ζωής που απαιτεί υπεραπασχόληση για την εξεύρεση περισσότερων χρημάτων που θα προφταίνουν την αγορά των καταναλωτικών αγαθών. Αυτό, όμως, δημιουργεί άγχος, νευρώσεις, και συχνά οδηγεί σε ψυχασθένειες. Σε ακραίες περιπτώσεις άτομα- κυρίως άνεργα ή περιθωριακά- που δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τον καταναλωτικό τρόπο ζωής οδηγούνται σε βίαιες πράξεις, εγκλήματα, ναρκωτικά, πορνεία ή έστω διατάραξη της ψυχικής τους ισορροπίας.
η. Αμβλύνεται η κριτική ικανότητα και η ελεύθερη βούληση του ατόμου: το ασυνείδητο του ανθρώπου δε μένει ανεπηρέαστο απο μια προγραμματισμένη και αποτελεσματική διαφήμιση. Έτσι, ο πελάτης καταλήγει να ταυτίσει τις προσωπικές και ασυνείδητες εικόνες που προτιμά, με τις εικόνες του προϊόντος που του προτείνουν.
θ. Συμβάλλει στη μαζοποίηση του κοινωνικού συνόλου: το κοινό εθίζεται και τελικά υπακούει χωρίς αντιστάσεις στα κάθε είδους μηνύματα. Έτσι, όσοι ελέγχουν τα Μ.Μ.Ε. έχουν τρομακτική δύναμη επιβολής και, επομένως, απεριόριστη δυνατότητα να χειραγωγούν, να δημαγωγούν και να φανατίζουν τα πλήθη πάνω σε επιθυμητές ιδεολογίες και κατεστημένα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
ι. Προκαλείται αρκετά μεγάλη καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον. Άμεσα και ορατά είναι τα αποτέλεσματα της αφισορύπανσης των επιτοίχιων μηνυμάτων ή των άπειρων διαφημιστικών εντύπων. Έμμεσα, αλλά , αποτελεσματικά οδηγούμαστε στον καταναλωτισμό πλασματικών αναγκών, που οδηγεί σε τόνους απορριμάτων ή λυμάτων βιομηχανικών μονάδων, που η φύση συχνά δεν μπορεί ν΄αφομοιώσει.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
α. Το περιεχόμενο και ο τρόπος ζωής που προβάλλεται απ΄την διαφήμιση πρέπει να γίνει περισσότερο ηθικό. Ίσως, αυτό θα είναι δυνατόν αν υπάρξει νομοθετικός κώδικας, που θα υπαγορεύει τις αρχές τις αντικειμενικότητας, της αλήθειας, του θεμιτού ανταγωνισμού και του σεβασμού στα ήθη και έθιμα της κοινωνίας.
β. Πρέπει να γίνει κάποια προσπάθεια απ΄την πολιτεία για περιορισμό των εκδηλώσεων διαφήμισης. Για παράδειγμα, θα ήταν λύση ειδικών σημείων αφισοκόλλησης και ειδικών τηλεοπτικών ζωνών. Ιδίως, αυτός ο περιορισμός είναι αναγκαίος σε προεκλογικές εκστρατείες, όπου δαπανούνται τεράστιες ποσότητες χαρτιού και πλαστικού, με το ανάλογο υπέρογκο οικονομικό κόστος.
γ. Απαραίτητη είναι η αφύπνιση και η ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας του καταναλωτή, ώστε να μη γίνεται έρμαιο στα χέρια των διαφημιστών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μια στροφή στη συνειδητοποίηση και αυτογνωσία και στη διαπίστωση ότι ο υλισμός δεν φέρει ευτυχία αλλά πολλαπλασιάζει την δυστυχία. Επομένως, απαραίτητη είναι η αφύπνιση και η στροφή σε ενδιαφέροντα, περισσότερο, κοινωνικά και πνευματικά ή καλλιτεχνικά.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ
Ο τύπος ανθρώπου που προβάλλεται από τις σύγρονες διαφημίσεις συγκεντρώνει τα εξής γνωρίσματα:
1. Εξωτερικά ελκυστικός: Η "ομορφιά" είναι απόρροια περιποίησης και φροντίδας.
2. Οικονομικά εύπορος: Βασικές λεπτομέρειες της διαφήμισης καθιστούν ολοφάνερο αυτό το γνώρισμα. Αυτό είναι φυσικό, μια και στόχος του μέσου αλλοτριωμένου ανθρώπου είναι η απόκτηση χρημάτων.
3. Αντιπροσωπευτικός: Για να μπορεί εύκολα ο καταναλωτής να αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πρόσωπο που προβάλλεται.
4. Ανέμελος: Χωρίς ουσιώδη υπαρξιακά ή βιοτικά προβλήματα, σαν να εξαρτάται η ευτυχία του από την κατοχή και μόνο του προβαλλόμενου προϊόντος.
5. Κοινωνικά επιτυχημένος: Η κοινωνική επιτυχία αποτελεί τη βασική επιδίωξη των μελών της σύγχρονης κοινωνίας. Η διαφήμιση υποδεικνύει τα διαφημιζόμενα προϊόντα ως εχέγγυα κοινωνικής επιτυχίας και προσεταιρίζεται το καταναλωτικό κοινό, κατορθώντας να το πείσει για την κοινωνική απήχηση αυτών των προϊόντων.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Σε πολύ μεγάλο ποσοστό τα διαφημιστικά μηνύματα και εκπομπές στρέφονται στην γυναίκα και απευθύνονται σ΄αυτήν. Η γυναίκα είναι ταυτόχρονα το όπλο αλλά και ο στόχος της διαφήμισης, γι΄αυτό την χρησιμοποιεί με όλους τους τρόπους. Είναι το όπλο της, γιατί αυτήν χρησιμοποιεί σαν δόλωμα, για να παρασύρει άνδρες, παιδιά και γυναίκες κάθε τάξης και ηλικίας στο προϊόν που προβάλλει. Επιστρατεύει μια κοπέλα γοητευτική, την κάνει ακόμη πιο γοητευτική και την παρουσιάζει, ακόμη γοητευτικότερη μαζί με το προϊόν, όποιο προϊόν, κι είναι σίγουρη για το αποτέλεσμα. Γενικά, την χρησιμοποιούν ως μέσο εκμετάλλευσης.
ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

α. με τις συχνές ομοιόμορφες επαναλήψεις β. με τον εντυπωσιασμό

γ. χρησιμοποιούν παραπλανητικές εικόνες που δελεάζουν στην παρακολούθηση της διαφήμισης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η μεγάλη επιρροή εξηγείται όχι μόνο από τη τεχνική των διαφημίσεων, αλλά γενικότερα από την καταναλωτική νοοτροπία και κοινωνία.